Follow:
Borstvoeding, De kraamtijd, Gezondheid, Het leven met baby, Zwangerschap

Borstvoedingsproblemen: als het niet direct wil lukken

De tweede keer borstvoeding geven. Ik dacht, dit keer gaat het me direct lukken. Geen gezeik met tepelhoedjes, geen flesjes, direct aanhappen, geen misselijke baby, geen speentjes, geen NIKS NADA NOPPES. Geen borstvoedingsproblemen voor mij! Nou.. Werd dat even net een ander feestje.

Juun een week oud

Een goede voorbereiding is het halve werk

Ik had me goed voorbereid. Ik heb nooit een cursus gevolgd maar ik weet gewoon best veel van borstvoeding. Ik heb Fiep anderhalf jaar gevoed, ik heb me door die eerste ellendige weken heen geworsteld, ik wist waar ik aan begon. Ik schreef ook al een blog, de eerste keer. Deze lees je hier.

Prenataal kolven

Om een klein voorraadje aan te leggen, met de angst op een moeilijke start, wou ik graag prenataal gaan kolven. Ook wel antenataal kolven genoemd. In overleg met een lactatiekundige en wat onderzoek ben ik eraan begonnen. Maar helaas, zonder resultaat. Ik had gewoon nog geen melk, ook niet na veelvuldig proberen. Dus stopte ik er weer mee. Dit zegt overigens niets over of er na de geboorte wel of niet direct melk is, het was er nu gewoon nog niet. Dus een leuk idee, maar geen melk voor mijn baby in de vriezer.

Fingerfeeding

Vol goede moed: het eerste uur

Ik sprak toen ik nog zwanger was met een lacatiekundige en kreeg tips. Ik keek dit filmpje en was om: ‘Early Initiation of Breastfeeding‘ (ook goed te doen als je geen Engels kunt). Dat eerste uur MOET er gevoed worden, hoe dan ook. Dat is goed, dat is fijn, dan gaat alles lukken. Dus zo gezegd zo.. niet gedaan. Ik heb na de bevalling mijn meisje 1,5 uur op mijn borst gehad maar aanhappen ho maar. Ik heb haar laten ruiken, laten likken, ik heb geprobeerd een druppeltje melk eruit te knijpen (zonder succes) en heb haar na een tijdje zelf zoeken ook zelf proberen aan te leggen. Maar ook dit meisje gaf niet direct veel blijk van waardering voor mijn boobies. Ik liet het maar los, het zij zo. Straks weer proberen.

Voor het eerst aanhappen

Nadat ze dan toch maar al haar checks kreeg van de verloskundige (maar nog niet de vitamine k, want dan zit het maagje dus al vol met druppels vitamine k ipv melk! – zie ook mijn geboorteplan) hapte ze voor het eerst aan. Dolgelukkig was ik, onze baby hapt aan! Ik hielp haar door haar te ondersteunen en een ‘hamburger’ te vouwen van mijn borst. Dit klinkt ingewikkeld, dat is het niet. Ik heb wat kleine tepels (niet te verwarren met het tepelhop, deze is lekker UFO formaat) dus ze kon in feite mijn tepels gewoon niet goed vinden. Check dit filmpje voor tips, ik heb het dus over stap drie en vier. Borst pakken, kind eraan slingeren en go.

Heilwol voor op je tepels, verzacht en geneest!

Waar blijft de melk?!

Die eerste weken is het heel belangrijk om veel aan te leggen. Zo creer je een sterk vraag en aanbod principe. Hoe vaker je de baby laat drinken, hoe meer melk er komt. Dus wat deed ik: lekker de hele dag aanleggen. Maar toch bleef de melk op zich wachten. En weetje, dat is normaal. In het begin krijgt een baby een paar druppels colostrum (van die dikke gele plakkerige druppels, bijna een soort olie) en pas na een paar dagen wordt het echt van die witte melk. Maar bij mij bleef het allemaal, ondanks het vele aanleggen, veel te minimaal. Dus Juun viel af. Maar ook dat is normaal. Maar Juun werd na een paar dagen ook suf, dat is niet normaal. Dus de kraamverzorgster stelde voor om een lactatiekundige in te schakelen en eventueel wat bij te gaan voeden.

Teveel afvallen is in de borstvoedingswereld altijd een beetje ‘een dingetje’. Want wanneer is je kind teveel afgevallen en wanneer moet je nou echt bijvoeden? Ik vond dit heel lastig en was heel resoluut. Het gaat mij lukken en ze hoeft geen extra voeding. Ik moet haar gewoon nog vaker aanleggen en dan komt het goed. Maar ik zag na een paar uur zelf ook dat mijn meisje een beetje zielig werd en eigenlijk heel graag melk wou drinken, het drinken aan de borst werd steeds meer sabbelen en slapen. Ze ging over op haar reserves en stopte met actief mijn borsten stimuleren.

De watersluizen open – kraamtranen

En daar ging ik: janken! Met het woord ‘bijvoeden’ had je me. Ik wou niet bijvoeden, ik wou dat ik het zélf kon. In een kraamweek ben je ontzettend hormonaal en ookal was mijn kraamweek vrij fantastisch, dit had ik mezelf willen besparen. Dus ik werd ontzettend emotioneel. Ik wil mijn kind voeden, met mijn eigen borsten. Maar het was op dat moment gewoon niet voldoende en ik zag dat ze het nodig had. Ik belde de lactatiekundige en ze zou diezelfde middag nog langskomen.

Bijvoeden

De lactatiekundige kwam langs en dat was goed. Ze was aardig en gaf me vrij direct het gevoel dat het goed ging komen. Alleen het principe ‘vraag en aanbod’ was op dit moment nog niet goed afgestemd en Juun was erg veel afgevallen. Het was dus belangrijk dat ik mijn borsten ontzettend aan het werk ging zetten en Juun een handje ging helpen. Zij was namelijk echt suf aan het worden en sabbelde meer aan borst dan dat ze nog haar best deed er melk uit te krijgen. Daardoor werd de productie niet heel goed aangeslingerd. Dus het was wel een goed plan om te gaan bijvoeden.

Een spuitje met melk na een paar sessies kolven (de gele melk, colostrum)

Donormelk

Ik wou liever niet dat Juun werd bijgevoed, maar ik zag ook wel dat het nodig was. Dus ik ging mijn opties na. Kunstvoeding of donormelk. Ik had toevallig op dat moment contact met mijn schoonzusje en zij bood haar eigen gekolfde melk aan. Dat was precies wat ik (nouja, Juun) nodig had. Iemand die ons hielp met moedermelk, het liefst een bekende en dit was dus voor ons perfect. Het klinkt misschien gek, maar het zou naar mijn idee juist een stuk normaler moeten worden. Het delen van je overschot voor kindjes die het goed kunnen gebruiken, hoe prachtig is dat! Het was heel tof en bijzonder dat het zo goed kon komen.

Kolven: het plan voor meer melk

Het plan was alsvolgt: een dikke vette kolf huren (zo’n echt masterapparaat – speciaal om je productie snel op gang te laten komen) en ná elke voeding die Juun dronk 5 tot 10 minuten mijn beide borsten kolven. Juun kreeg dan na haar harde werk aan de borst wat bijvoeding via een spuitje en een slangetje aan onze vingers. Zo verwarden we haar niet met de fles, maar kreeg ze wel wat extra’s binnen.

Na de eerste kolfsessie kwamen er na vijf minuten een paar druppels. De tweede al wat meer druppels en na een paar keer kolven had ik ineens daadwerkelijke milliliters melk. Zo bijzonder om te zien hoe snel dat ineens ging! Deze melk konden we dus ook gaan bijvoeden in plaats van de donormelk. Uiteindelijk is namelijk de melk uit je eigen borsten het allerfijnst voor de baby, want deze melk is exact afgestemd op de leeftijd en behoeften van je baby.

Mijn grootste vijand (maar zonder die gele rakker geen melk) en vriend. De kolf en een tube lanoline voor mijn tepels.

Vraag en aanbod op peil

De bedoeling was om mijn borsten zo snel mogelijk op peil te krijgen naar de behoefte van Juun. En na een paar dagen was het kolven al niet meer nodig. Juun dronk en was daadwerkelijk verzadigd. Dat was zo bijzonder en fijn om te zien en te merken. Een rustige baby, volle borsten, er was melk. Na een week kon de gehuurde kolf weer in de koffer, terug naar het borstvoedingscentrum.

Waarom wou het niet lukken?

Waarom de borstvoeding dit keer wéér niet direct lukte? Ik weet het niet precies. Ik kan vanalles zeggen maar het is een gok. Misschien was ik minder relaxed dan ik dacht, misschien zijn mijn borsten wat laat, misschien zijn mijn baby’s groot en hebben meer nodig dan er op dat moment is, misschien had ik last van prestatiedruk, misschien… Zeg het maar. Ik kon het lang niet loslaten en ik vind het nog steeds een gek verhaal. Maar al met al was het eigenlijk heel snel opgelost en helemaal niet een bizar groot probleem. Het kan enorm voelen als falen, maar je faalt niet. Je hebt hulp nodig, maar daar is niets mis mee (zegt ze nu met een dikke glimlach tegen zichzelf ;)).

Wat me wel weer 100 procent heeft geholpen: altijd het vertrouwen hebben dat het sowieso goed ging komen. Ik had gehoopt dat het zonder ‘hulp van buitenaf kon’ maar ik wist helemaal zeker dat het goed ging komen. Niet diezelfde dag maar wel een keer in de aankomende weken. En dat is denk ik wel wat heel veel doet. Weten dat je dit kan, want dit kun je.

Het belang van een lactatiekundige

Een lactatiekundige kijkt mee naar de drinktechniek van je baby en geeft tips en adviezen hoe je dat kunt verbeteren. Als je baby niet goed aanhapt heb je al snel pijnlijke tepels (en kloven zijn echt het allerergste ever, brrr) dus dat wil je voorkomen of genezen. Een lactatiekundige kan ook kijken naar de anatomie van het mondje van je baby. Als het bijvoorbeeld een te korte tongriem heeft kan dat een reden zijn waarom het kindje niet goed drinkt. Ook kan ze je adviseren in het voedingsplan als je kindje zwak is, of teveel afvalt zoals bij ons het geval was. Een snel en daadkrachtig plan, zodat het ook zo snel mogelijk weer op de rit is. Als je goed verzekerd bent kun je de kosten van een lactatiekundige vaak vergoed krijgen. Als je wat minder verzekerd bent.. Tja, dan is het even zuur – maar echt, het is je geld waard. Wacht er echt niet te lang mee, een goede (IBCLC gecertificeerd) lactatiekundige zou, wat mij betreft, in elke kraamweek op bezoek moeten komen.

Zelf goed blijven eten en drinken

Drie maanden later – melkproductie op peil houden

Inmiddels zijn we drie maanden later en is Juun een grote bolle baby. Of nouja, niet echt bol maar wel groot. Een halve kleuter als je het mij vraagt. Of de borsten hun werk doen? Nou en of. Ik ben zo trots en blij!

Wat ik doe om mijn melkproductie goed op peil te houden:

  • Huid op huidcontact
  • Veel water drinken (ik drink – nog steeds – bij elke voeding een heel glas water)
  • Goed en gezond eten
  • Rusten en slapen wanneer het kan
  • Ontspannen tijdens de voedingen
  • Aanleggen op verzoek
  • Regeldagen (jeweetwel, je baby is de heeeele dag ontevreden en wil wel 20x drinken?) zijn THE BEST. Verzet je er vooral niet tegen want jouw baby zorgt ervoor dat je morgen weer volle borsten hebt. Een grotere baby heeft ook meer melk nodig. Dat hebben die baby’s allemaal zelf in de gaten en ze lossen het ook nog zelf op, knap hè?
Huid op huidcontact onder een wollen dekentje
Share on
Previous Post Next Post

You may also like

1 Comment

  • Reply Michelle

    Dankje voor het delen! Bij de volgende heb ik hier zeker wat aan☺️
    Helaas bij mijn dochter(nu 8mnd) veel te weinig informatie over bv gehad en gezocht, ik dacht namelijk dat het allemaal vanzelf zou gaan. I was wrong.. Ze hapte niet goed aan(auwww) en had direct veel honger, omdat ze bizar groot was. Hard voor gewerkt en zelfs een lactatie kundige erbij gehaald, maar toen zij mij zelfs adviseerde te stoppen heb ik dat met pijn in mijn hart gedaan. Nu ik jouw tips lees denk ik dat ik zoveel nog niet geprobeerd heb en mijn lactatie kundige, ondanks dat ze heel aardig was, totaal niet heeft geholpen.. Bij de volgende laat ik direct een andere lactatie kundige opdraven 😁
    En tot die tijd volg ik jou op insta, want je bent heerlijk echt! Thanks for keeping it real!

    17 februari 2021 at 11:48
  • Leave a Reply