Follow:
Gezondheid, Het leven met baby, Het leven met een dreumes, Het leven met een peuter, Lotte's dagboek, Slapen, Zwangerschap

Hoe wij samen slapen

Ik schreef twee jaar geleden over de slaapgewoontes van onze destijds dreumes, van haar baby-zijn tot ongeveer 17 maanden. Die blog lees je hier. Samen slapen, doorslapen, het is een van mijn meest gelezen blogs. Doorslapen is nou eenmaal een woord wat nogal vaak voorkomt in het leven met kinderen. Het gebrek eraan of de zin erin. Of misschien zelfs wel het gevoel dat het hoort of moet.

Inmiddels is het wel tijd voor een update. Want slaapt onze driejarige inmiddels al wel hele nachten aan een stuk? Raad het maar. Nee :). Hoe gaan we daarmee om?

Waar heeft onze dochter allemaal geslapen?

De vorige blog eindigde met Fiep rond de 17 maanden in een cosleeper (zie hier onze ikea co-sleeper hack) op onze kamer. En daar is ze een hele poos gebleven. Ik weet het allemaal niet meer zo precies als mijn eerste blog (waar ik per maand kon zeggen hoe het ging). Misschien zegt dat dus ook wel iets over het hoe en wat hier. We zijn gewoon meegegaan in haar behoeften.

Voorbeelden van samen slapen

  • Co-sleeper

Als baby heeft Fiep enkele keren in een wieg geslapen naast ons bed. Dat werkte voor geen meter. Juun, ons tweede kindje, slaapt al bijna drie maanden in een co-sleeper wieg. Wij hebben het bednest en we zijn er heel blij mee. Maar in principe zal elke co-sleeper variant natuurlijk volstaan. Voor het ene kind werkt het beter dan voor het andere kind, daar ben ik allang achter.

samen slapen - mamalotje.nl
Bednest Co-sleeper
  • Ledikant in je kamer

Fiep heeft ook een tijdje in een ledikant in onze kamer geslapen, whatever works works. Wel op de co-sleeper manier, dus een hoog bedje aan ons bed. Overdag sliep ze namelijk goed op haar eigen kamer in een peuterbed (dus een open bed). Die spijlen vond ze al heel snel niet fijn meer, dat was een en al brullen.

  • Samen slapen in een groter bed

Wat voor ons de oplossing werd om echt hele nachten te slapen zonder één keer wakker te worden: samen in het grote bed. Fiep tussen ons in, dat werkte het allerbeste. Ze was op een gegeven moment groot genoeg om te snappen dat ze stil moest liggen en niet mocht ‘kletsen’ met ons. We negeerden haar dan dus ook echt als ze dat wel deed en dat ging al snel over in gewoon slapen. Wij kozen er wel voor om te investeren in een groter bed en een beregoed matras. Dit was de manier om allemaal goed te slapen en het werkte heel lang heel goed.

Het bed is van MADE en het matras van Club 9.
  • Een vloerbed

Toen ik zwanger was van Juun veranderde alles. Ik vond samen slapen niet meer fijn. Ik was misselijk en had ruimte nodig, ik kon de aanraking van mijn peuter niet meer hebben. Dus ik zocht naar een manier om toch in haar behoeften te voorzien maar ook echt aan mezelf te denken. Dat lukte door een ‘vloerbed’ naast ons bed te maken. We hebben een zelfde soort matras (ook van Club 9) naast ons bed gelegd. Daar mocht ze op slapen. Dit ging niet van harte, ze wou echt graag bij ons in bed. Maar ik had echt een grens en die was ineens zo bereikt dat dat geen optie meer was. Door haar dat uit te leggen – met peuters kun je echt praten – leek ze het te begrijpen en ging ze akkoord. Soms vroeg ze aan papa of hij er ‘s ochtends bij kwam en lief als hij is deed hij dat.

  • Op een eigen kamer en ‘s nachts een beddendans

Wat ook veel is voorgekomen hier, zeker sinds mijn zwangerschap: beginnen op een eigen kamer en ergens in de nacht bij ons in bed/in het vloerbed kruipen. Heel vaak werd ze huilend wakker en dat hebben we haar kunnen afleren door haar te vertellen dat ze gewoon zelf naar ons toe mag komen. Na een paar nachten had ze het door en merkten we er eigenlijk nauwelijks iets van.

  • Een familiebed

En dan een laatste tip. Ultiem samen slapen, zeggen ze. Niet echt uit eigen ervaring want we hebben er nooit een speciaal bed voor gemaakt. Maar een oplossing voor veel families is een familiebed. Een bed voor de hele familie, soms wel vier meter breed. Er zijn genoeg voorbeelden te vinden door bijvoorbeeld op instagram te zoeken naar #familiebed en #samenslapen

Samen slapen met een baby en een peuter

In het hele prille begin van baby+peuter sliep de peuter op het vloerbed. Ze werd in het begin nog wakker van de huiltjes maar dat ging al snel over. Ze vond het juist fijn om te zien dat wij wat met de baby deden, ze keek even op om te checken en ging weer slapen.

Op dit moment hebben we weer een nieuwe unieke situatie. We kennen ze echt allemaal denk ik. het vloerbed is verhuist naar de kamer van de peuter. Zo kan mijn man zijn slaap wat meer pakken tijdens de nachten van vele nachtvoedingen. Zo komt het dus voor dat ik de peuter eigenlijk de laatste maanden niet meer zie ‘s nachts.

Waarom samen slapen?

Kort antwoord? Zodat je slaapt. Slaap is heilig, een eerste levensbehoefte. Dus wij doen (en dat mag jij dus ook lekker doen, wat je buurman er ook van vindt) wat er gedaan moet worden voor het meeste slaapresultaat.

Lang antwoord? Samenslapen is heel goed voor je kindje. Zeker voor baby’s is het belangrijk om mama te horen, te ruiken en te voelen ‘s nachts. Baby’s horen je ademhaling en passen zich daarop aan, ze hoeven maar een krimpje te geven en jij staat als mama weer aan om te voeden. Dit klinkt juist een beetje tegenstrijdig: want een krimpje en jij staat aan. Dat klopt. Maar daar wen je ook heel snel aan en hoe fijn dat jouw baby niet helemaal vanaf een andere kamer hoeft te roepen tot jij hem hoort? Hoef je ook je bed niet uit, kun je in feite zo weer doorslapen.

Is het ook nog belangrijk voor dreumesjes en peuters? En kleuters? Ik denk dat het voor elk kind belangrijk is om te kijken naar zijn behoeften. Ons meisje heeft tot haar derde de enorme behoefte gehad om bij ons te zijn. Dag en nacht. Daar zijn wij in meegegaan want we houden niet van huilen. Nu ze wat groter wordt slaapt ze soms hele nachten in haar eigen kamer. Maar er zijn eigenlijk nog geen nachten geweest sinds ze zindelijk is (ze was zindelijk vanaf haar tweede) waarin ze ons niet heeft geroepen. Vaak om te plassen, soms voor een knuffel.

Samen slapen is het nieuwe doorslapen

Ik sluit mijn blog af met dezelfde woorden die ik twee jaar geleden al schreef, nog steeds even accuraat.

Doorslapen komt wel weer. Ik geloof heel erg in het níet laten huilen van je kleintje. Wij hebben Fiep inmiddels al aardig groot gekregen zonder haar te laten huilen. En nee dat is echt niet altijd makkelijk, want dan ligt ze weer tussen ons in en trekt ze aan je haren. We zitten er soms oprecht overna te denken om alsnog een ledikant in onze kamer te zetten voor die nachten. Derko heeft al een paar nachten op de bank of op zolder geslapen om die reden. Dit kind heeft nabijheid nodig, maar ook ruimte. Je moet haar niet willen knuffelen of vastpakken als ze slaapt. Oftewel: ons bed is te klein. Maar die ene nacht dat zij echt huilt in haar bed en ik op de gang sta te balen (ECHT te balen en te overwegen om het te negeren) denk ik aan wat ik mezelf en haar heb beloofd. Er is gewoon altijd wel iets. En ook al is haar reden: ik wil niet in mijn bed, ik wil bij jou, dat is goed. Die reden is goed genoeg. Ik wil ook heel vaak niet alleen zijn, en ik vraag dan ook om gezelschap. Ze wordt vanzelf groot en op haar 18e ligt ze heus niet meer tussen ons in. Tot die tijd probeer ik me niet druk te maken. Het komt echt vanzelf goed.

samen slapen - mamalotje.nl
Share on
Previous Post Next Post

You may also like

3 Comments

  • Reply Irene

    Zo fijn om te lezen! Ik heb een zoontje van 5 maanden en wij slapen ook vaak samen en hebben al op verschillende manieren geslapen. Dat is toch efkes uitzoeken wat werkt he. Mijn ‘regel’ is ook: niet laten wenen. Mijn vriend en ik slapen apart zodat er altijd iemand uitgeslapen is, maar op termijn zou ik toch graag terug in 1 bed liggen met hem. Zo’n vloerbed lijkt me de max. Ik vind het lastig, telkens de vraag of hij al doorslaapt. (Nee. En dat is voor ons ook geen probleem.) Maar ik krijg daar telkens ‘t gevoel van alsof we niet goed bezig zijn. Ik probeer me er maar niet meer druk in te maken en alleen te doen wat goed voelt.

    17 februari 2021 at 20:03
  • Reply Linda Werkman

    Eigenlijk ben ik super benieuwd waar je het grote hoeslaken en het peuterhoeslaken vandaag hebt! Ziet er zo vrolijk uit! Volgens mij kon ik hem niet vinden bij: gezien bij mamalotje. Klopt dat? Of heb ik niet goed gekeken? 😅

    21 augustus 2021 at 21:26
  • Reply Corien

    Mijn kinderen zijn inmiddels 22-21 en 17. Ze sliepen zo lang als ze wilden in co-sleepers en uiteindelijk 2 matrassen van 140 tegen elkaar van muur tot muur. Ideaal. Kinderen niet ertussen maar aan de zijkanten zodat papa en mama ook weleens kunnen knuffelen. Kleintje erbij betekende grotere kinderen bij elkaar op de kamer. Papa voorlezen aan die 2, mama bv aan baby. En zo veranderde het steeds. Lang bv gegeven, laatste t/m 3 jaar. Kinderen in eigen (grote) bedden zodat ze bij ziekzijn bijv. bij 1 van ons in bed konden en papa of mama in het grote bed van kind ook gewoon goed door kon slapen. Zoals je zegt, slapen heeft prioriteit, voor iedereen. Uiteindelijk na de scheiding -tja:(- sliep jongste (9) weer geregeld bij mij in bed. Maar ook dat ging vanzelf weer over. De oudste 2 (14-15 toen) hadden dat echt niet meer nodig. Bij nachtmerries even mee en lekker instoppen “alles is goed” was meer dan genoeg. Geen zorg over afhankelijke kinderen, ze zijn bij mij vol zelfvertrouwen, zelfstandig en empatisch. Waarmee ik niet wil zeggen dat alle problemen van kinderen opgelost zijn als ze in hun kinderjaren op vraag bv krijgen en bij papa en mama mogen zijn als ze dat willen (en dus weinig huilen)….helaas, dingen die niet lekker lopen blijf je houden. Maar ‘kinderen die niet uit je bed meer willen of altijd om bv blijven vragen is onzin’

    2 oktober 2022 at 21:13
  • Leave a Reply