Geef jij nog steeds borstvoeding?

Grappig. Ik krijg deze vraag echt zelden en vaak ook helemaal niet negatief bedoeld. ‘Geef jij nog steeds borstvoeding na een jaar?’ Mijn vrienden vinden het doodnormaal volgens mij (applaus voor de normalisering!) en voor de rest spreek ik eigenlijk ook nooit meer iemand over borstvoeding. Nu Fiep allang één is drinkt ze nog maar weinig en ik hoef bijvoorbeeld nooit ergens te kolven. Zo voeden we ‘stiekem’ gewoon nog even door, en ze is allang groot. En ze kan lopen. En een beetje praten. Allemaal peilers waarvan ik vroeger dacht dat dat de stop was om te voeden. Wat bleek? Dat ging natuurlijk helemaal anders.

Waarom borstvoeding na een jaar?

Voor ons is het gezondheidsaspect niet de reden dat ik nog borstvoeding geef. Fiep is gewoon heel duidelijk in wanneer ze wil drinken en het is mij al die tijd prima bevallen. Sterker nog, het was goed te doen. Ze is geen enorme drinker meer. Sinds ze 14 maanden is drinkt ze vaak nog maar één keer per dag (in de nacht of in de ochtend) en dat heeft ze zelf zo geregeld. Ik hoef daardoor nooit te kolven. Kolven vind ik echt helemaal niet fijn en dat deed ik ook niet graag. Soms was het onvermijdelijk uiteraard, maar als het kon liet ik het schieten. Doordat ze nog zo weinig drinkt is het haalbaar om gewoon te voeden op de momenten dat we elkaar zien en het ook te laten als ik op mijn werk ben. Zelfs een nachtje logeren gaat gewoon zonder flesje (want die drinkt ze niet) helemaal goed. Lang leve Fieps gemak.

Kiekeboe!

Is het nog fijn?

Mwah. Eerlijk gezegd heb ik voeden nooit fantastisch gevonden. De eerste maanden waren ronduit zwaar, maar alle begin is moeilijk. Daarna kwamen de veel makkelijkere tijden (lees hoe hier hoe het na de eerste maanden ging) en we zitten nu in een ‘who cares anymore’ periode. Maar toch, ik vind het best zwaar. Van mij mag het wel klaar zijn. Niet meer met m’n borsten bloot midden in de nacht. Ik wil niet meer die oplossing zijn voor doorslapen. Ik wil ook gewoon slapen en niet rechtop moeten (ik kan echt niet liggend voeden, vind ik zwaar ongemakkelijk).

Waarom stop je dan niet?

Ik stop niet omdat ik erin mee gegroeid ben samen met Fiep. Zij beslist en ik ga erin mee. En dat klinkt alsof ik niets te kiezen heb, dat is gelukkig niet waar. Ik besluit nog steeds zelf om wel te voeden, ook middenin de nacht. Júist middenin de nacht. Zodat we allemaal maar gauw weer slapen en geen strijd hoeven aangaan. Want dat is op dit moment mijn struggle: stoppen is strijd. Niet stoppen en gewoon doorvoeden is gemak. En die tien minuten die het maximaal kost nu zijn dan nog wel te overzien. Daarbij denk ik dat het natuurlijk is, dat zij zelf wel aangeeft wanneer het klaar is. En ik wil haar daarin graag volgen.

Waarom is borstvoeding (ook) na een jaar nog gezond?

Er zijn allemaal gezonde voordelen aan borstvoeding, uiteraard. Maar ik denk dat jij en ik die ook heus wel weten zonder dat ik ze opnoem. Maar toch, voor als je het fijn vind om het nog eens te lezen: De World Health Organisation bevelen aan om minimaal twee jaar borstvoeding te geven. Dat is natuurlijk niet voor niets. Moedermelk beschermt tegen infectieziekten (dat zegt jammer genoeg niet dat je kind nooit ziek is; hallo kinderdagverblijf; hallo honderdduizend ziektes). Dit vind ik zelf wel fijn om af en toe tegen mezelf te zeggen. Het is gezond. Zo las ik zelfs dat een kindje die na zijn eerste jaar nog borstvoeding krijgt, 43 procent van zijn dagelijks aanbevolen proteïne hoeveelheid via moedermelk binnenkrijgt. Ik denk dan: geldt dit überhaupt als ze maar één keer per nacht drinken, maar dat zal dan wel. Het is en blijft een wonderlijk goedje.

Wat eet en drinkt ze verder?

In deze blog schreef ik al over het dagritme (inclusief eten en drinken) over Fiep toen ze 16 maanden was. Inmiddels is ze bijna 1.5 jaar en is er niet heel veel veranderd. Fiep drinkt geen andere melk. Ze eet wel Griekse yoghurt dus daar krijgt ze nog wat zuivel binnen. Verder drinkt ze aangelengde appelsap, thee of water. Die laatste twee beduidend minder dan die appelsap. En als ze dus een nachtje van huis is vraagt ze niet naar de borst en kan ze ook goed zonder. Dat is heerlijk.

Geborgenheid en geluk

En dan nadat ik zo eerlijk (en nu zelfs wat minder positief) mogelijk ben geweest over onze borstvoedingsperiode, moet ik toch ook echt weer even heel positief zijn. Want hoeveel gedoe het ook heeft gekost, het heeft uren, liters, sloten vol geluk voor mij dochter opgeleverd. Zij krijgt een intense smile als ik haar zeg dat ze borstvoeding mag. Ze wijst met haar vingertje in mijn hals en zegt: ‘die’ met grote puppyogen. En dat ik dan ja zeg, dat is haar geluk. En alleen ‘s nachts heeft ze er dan ook echt wat aan, want dan nestelt ze zich als een baby tegen me aan. Ze wil ook per sé liggen in mijn armen. En dan zit ik daar, in het halfdonker, met mijn kleine dreumesmeisje. Ze laat los, kijkt me aan en glimlacht. Dankjewel mama, dat je dit nog steeds voor me doet.

MOONsling